เรื่องเล่าสวนทุเรียน

คิดยังไงกลับมาปลูกทุเรียนที่บ้านเกิด

ก่อนอื่นแนะนำตัวสั้นๆ ผู้เขียนทำงานประจำและมีธุรกิจส่วนตัวที่กรุงเทพฯ ถึงช่วงเวลาหนึ่งที่แม่ของผู้เขียนไม่สบายป่วยด้วยโรคประจำตัวมานาน ผู้เขียนจึงตัดสินใจว่าจะต้องกลับมาทำอะไรสักอย่างเพื่อจะได้อยู่ดูแลพ่อแม่ ท่านก็อายุเยอะแล้ว พี่น้องของผู้เขียนก็มีครอบครัวกันหมดแล้ว คิดอยู่นานมาก คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรดี? ทำเกษตรก็ไม่เป็น ค้าขาย? ก็ขายอะไรล่ะ เริ่มต้นงานแรกเลยละกัน ผู้เขียนมีเพื่อนอยู่ที่ภาคใต้ เศรษฐกิจแถวภาคใต้ครึกครื้นดีมากๆ โดยเฉพาะการปลูกทุเรียนส่งออกไปต่างประเทศ

แค่คิดว่าเขาขายได้เงินเยอะก็ลงมือเลย

เมื่อสามปีก่อนผู้เขียนได้ซื้อที่เชิงเขาเก็บไว้ประมาณ 14 ไร่ ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ได้ปลูกมันสำปะหลังไว้ ผู้เขียนโทรบอกพ่อกับแม่ว่าจะกลับมาปลูกทุเรียนทิ้งไว้ อีกไม่กี่ปีจะกลับมาอยู่บ้านก็พอดีเก็บทุเรียนขาย รวย รวย รวย 555 ลงมือศึกษาเรื่องปรับที่ ระบบน้ำ และพันธุ์ทุเรียนที่เอามาปลูก ท ท ท ทำทันที ไม่รีรอ ลงมือปลูกตั้งแต่มิถุนายนปี 2565 ทุเรียนพันธุ์หมอนทอง ณ เวลานี้ กุมภาพันธ์ 2566 มาดูกันว่าเป็นยังไง อุ๊ยขำ

ทุกคนดีใจจะได้เห็นทุเรียนตัวเป็นเป็น

ตัดภาพมาที่พ่อ พ่อรู้สึกจะตื่นเต้นกว่าใครๆ เนื่องจากไม่ค่อยจะรู้จักทุเรียนและเคยกินหรือเปล่าไม่แน่ใจ เป็นของเล่นชิ้นใหม่ของพ่อเลยล่ะ ผู้เขียนจัดการลางานพร้อมวางแผนระบบน้ำเพราะเป็นเรื่องสำคัญมาก อ่อลืมบอกที่ของเราไม่มีน้ำ ไฟ ต้องช่วยเหลือตัวเอง เริ่มแรกโทรบอกพ่อ ขุดสระเดี๋ยวนี้ พ่อจัดให้ค่ะ ขุดสระเสร็จเรียบร้อย วางแผนวางท่อ ทำสปริงเกอร์ วางแผนเรื่องแรงดันน้ำ ค่าใช้จ่ายต่างๆ

มาจากใต้นะจ๊ะ หมอนทองของเรา

ได้เวลาปลูกแล้วค่ะ

เมื่อวางระบบน้ำเรียบร้อย ได้เวลาขุดหลุมปลูกแล้วค่ะ สิ่งที่เรียนรู้มาว่าต้องขุดกว้างลึก เท่านั้นๆ ไม่มีประโยชน์ค่ะ เมื่อคุณพ่อคุณแม่ใช้น้ำเสียงอันแข็งกร้าวว่า ขุดแบบนี้ๆ เชื่อคนที่มีประสบการณสิ 555 ก็เอาสิเชื่อก็เชื่อ ให้คนงานขุดเป็นหลุม พอๆ กับถุงดำต้นทุเรียนแค่นั้น รองก้นหลุมด้วยปุ๋ยคอกและยาป้องกันปลวก ยังไม่ครบวัน คนงานทั้งขุดหลุม และปลูกเสร็จแล้ว เร็วม๊าากๆๆ 300 ต้น #จะยังไงน้อต้นทุเเรียนฉัน อ่อลืมบอก พ่อยังคงต้นมันสำปะหลังไว้ โดยมีหลักสูตรที่ว่า ไว้บังแดด อันนี้ก็เป็นความคิดที่ดี แต่ถ้าราก หัวมันโตขึ้นล่ะ แม่บอกว่าก็ถอนทิ้งสิ ดูเหมือนทุกอย่างจะง่าย สำหรับพวกเขา อิๆๆ

ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ หลังจากปลูกเสร็จสิ้น

ปัญหาหลังจากลงดินได้ 1 อาทิตย์ คือ ตัวตุ่น มีโพรงอยู่ใต้ดิน ดึงทั้งรากทั้งต้นลงไปแทะกินเลยทีเดียว เสียหายจากตัวตุ่นไปประมาณ 4-5 ต้น เสียหายจากการที่ยังปรับตัวไม่ได้กับสภาพดิน อากาศ และอาการค่อนข้างล่อแล่ ที่เดินทางมาไกล ลอตนี้ประมาณ 30 ต้นได้ ปัญหาอีกอย่าง แนวแถวที่อยู่ต้นๆ เนิน แรงดันน้ำไปไม่ถึง ทำให้ต้นบริเวณนั้น ได้รับน้ำน้อยมาก ต้องหิ้วแกลลอนน้ำไปรดทุกครั้ง ลำบากมากเพราะมีต้นมัน และเป็นทางชันด้วย เห้อออ เริ่มต้อแต๊ สู้ต่อค่ะ หาต้นใหม่มาซ่อม เติมอยู่เรื่อยๆๆ ค่ะ

หลังจากปลูกเสร็จจัดการทุกอย่าง คิดว่าทุกอย่างลงตัวละ ก็กลับมากรุงเทพฯ ทิ้งให้พ่อกับแม่ดูแลไปก่อนเรื่อยๆ คิดว่าก็แค่ให้พ่อไปเปิดน้ำรดทุกวัน ถ้าเป็นไปได้ แม่ก็ดูเรื่องหญ้า เรื่องปุ๋ยไป ถ้ามีคนงานก็ให้บอก ประมาณนี้ แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เราลืมไปว่า พ่อและแม่ แก่แล้ว และความเชื่อในการปลูกอะไรแบบนี้ เขาคิดว่าก็เหมือนๆ กัน จึงทำให้ต้นทุเรียนโตช้ามาก ได้น้ำไม่เต็มที่ มีตัวตุ่น มีปลวก สารพัด โอ๊ยย หัวจะปวด

แล้วสรุปเป็นอย่างไร รอดหรือร่วง

คำตอบต้องเป็นคำตอบที่ซอฟที่สุด ดูแลจิตใจของทุกฝ่าย จะตอบว่าร่วงก็ไม่น่าใช่ จะตอบว่ารอดก็ไม่ได้ (อาย) ตอนนี้อยากจะโทษที่ไม่มีน้ำ ไฟ อยากจะโทษตัวตุ่น ตัวปลวก อยากจะโทษฤดูแล้ง อยากจะโทษทุกอย่าง แต่ไม่โทษตัวเอง 555 (ล้อเล่น) เรามาลุ้นกันดีกว่าว่าจะไปต่อได้หรือไม่ เพราะตอนนี้ต้นไม่โตขึั้นเลย (แค่ไม่ตายก็ถือว่าเริ่ดดแล้ว) เท่าเดิม เอายังไงดีคะท่านผู้ชม ไปต่อหรือพอซำนี้คะ

พ่อบอกว่า “พ่อไม่อยากแล้ว” 555 เริ่มต๊อแต๊ แต่แม่ ใจยังสู้ค่ะ

นี่แหละค่ะ “เรื่องเล่าปลูกทุเรียน” คิดกันให้ดีๆ นะคะ ไม่งั้นเงินแสนหายไปกับตาแน่ๆๆ

ขอบคุณ พ่อ แม่ พี่ เพื่อน ที่ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างสวนนี้ขึ้นมา อยากให้ทุกคนเป็นกำลังใจนะคะ แล้วจะมาต่อในกระทู้หน้านะคะ ถูกผิดอย่าว่ากันนะ ขอบพระคุณที่ทนอ่านจนถึงบรรทัดนี้นะคะ กราบ